20 Aralık 2016 Salı




Çocukluğa Özlem

        Nedendir bilinmez, son yıllarda çocukluğa özlem artıyor. Biz 70' li yıllarda doğan nesilde bu daha fazla. Bugün hep acımasız, geçmiş hep şefkatli... Kaçıyoruz durmadan bugünün kara günlerinden. Patlayan bombalardan, yitip giden canlardan, çırılçıplak yoksuldan ve sonu gelmeyecek gibi görünen felaketlerden... Tıpkı Servet-i Fünun yazarları gibiyiz. Hakikatten kaçma ihtiyacı içerisindeyiz. Hatta onlardan daha da trajik halimiz. Onların en azından Avustralya'ya gitmek veya Manisa'da bir çiftlik hayatı kurma planları vardı. Ya bizim? Bizim böyle bir kurtuluş planımız da yok içinde bulunduğumuz durumdan. Biz sadece çocukluğumuzdaki o güzel günlere sığınabiliyoruz. Bir daha hiç gelmeyeceğini bilmemize rağmen... Bu yüzden de çocukluğumuza dair ne varsa onlara bakıp iç geçiriyor, tekrar tekrar o günleri yaşamaya çalışıyoruz.
        Sarah Kay kitapları ve o eşsiz çizimlere ilgimizin artması da bu yüzden bence. Nostaljik olan ne varsa okuyor, kitap sayfalarında çocukluğumuzu arıyoruz. Sadece yeni yıl zamanı değil her fırsatta eşe dosta gönderdiğimiz kartpostallar onun çizimleriyle doluydu çünkü. Bu resimlere baktığınızda ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız zaten.



Kaynak: Pinterest

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder